Verdriet en vreugde

Vreugde en verdriet vermengden zich gisteren. Afgelopen maandag overleed mijn goede vriend Chris. Heel onverwacht. Zo plotseling dat hij geen afscheid kón nemen. Donderdag kan ik nog altijd maar nauwelijks bevatten dat er niet meer is.

Donderdag verschijnt óók het septembernummer van RunningNL en RunningBE. Daarin staat een interview van zes pagina’s over mij en mijn hardloopreis van geluk. Dáár komen verdriet en vreugde samen en ik weet er geen raad mee. Gelukkig maant Ellen me op wonderlijke wijze tot rust. Het mag er allebei zijn.

We reizen terug naar 2019, toen ik van Gennep naar Palermo rende voor de positiviteit. Hans Klippus tekent het verhaal op onnavolgbare wijze op, en Joyce Bongers spreekt de verbeelding toe met prachtige foto’s. Het resulteert in een waanzinnige schets van de reis en mijn beweegredenen. Zonder enige twijfel de mooiste en meest complete. Het stuk staat als een bos, een ware verademing. Ik ben blij, trots en dankbaar!

Het interview vertelt ook over een ultieme droom die ik samen met een bevriende Amerikaan deel: hardlopen door de mooiste natuurplekken in de wereld. De Flevothlon plantte voor mij het eerste zaadje.

Nog even terug naar Chris. Hij was één van mijn grootste aanmoedigers en keek uit naar het stuk. Gelukkig vertelde ik hem de verhalen over de reis er naartoe. De gesprekken met Hans en Joyce die ik in een paar woorden hier kan duiden: Olympische dromen in Atlanta en terug naar de hardloopreis voor een glunderende glimlachfoto. Op weg naar dit ongekend mooie moment.

Foto’s: Joyce Bongers, Joost Wiellersen, Giulio D’Ercole
Publicatie: RunningNL / RunningBE