Bronsgroen eikenhout: terugblik op de 6 marathons, dag 3

We can be heroes. Everyday.

Van 1 tot en met 6 april liep ik in 6 marathons door Limburg. Een terugblik op elke dag 1 marathon.

Dag 3: Kronenberg – Horn. Janne’s vader helpt me met het uitzoeken van de juiste energierepen. Op weg naar Horn. Vrijwel meteen het bos in. Verveelt nooit. Daarna veel lange momenten van niets. In Helden denk ik aan alle geweldenaren die me onderweg al hebben geholpen. En dat iedereen elke dag wel een beetje held kan zijn. Via de Heldense bossen beland ik in Kessel.

Van Kessel naar Neer zie ik de vele gezichten van de Maas. Kabbelende beekjes, mini-watervals, punten waar je mijlenver kan kijken. Om vanuit Neer uit te monden in de vele bruggetjes en smalle kronkelpaadjes langs de Haelense Beek en de Leubeek.

Ik vraag twee voorbijgangers om een gek dansje te doen. Ik vang een glimlach, voor het dansje zoek ik verder. Uiteindelijk vind ik net voor Horn een vrouw die wel even wat maffe pasjes voor de camera wil doen. Geluksactie geslaagd. Als kers op de taart – en omdat ik het veel te leuk vind om raar te doen – schiet ik nog een filmpje met mijn eigen gekke dansjes en silly walks.

In Horn word ik warm ontvangen. En een beetje voor gek verklaard. Stiekem ben ik dat wel. De dag raast door mijn hoofd, en ik geraak langzaam in een roes. De volgende marathon deel ik met mijn vader. Hij rent mee naar Urmond. Voor mij nu al een geluksmoment.

 

We can be heroes. Everyday. A tree all alone in the world Op en neerCreek of Haelen A big tree in the woods Grass is greener on the other side of the hills